Verslaving discrimineert niet. Het treft mensen mensen uit alle lagen van de samenleving, ongeacht achtergrond, beroep of intilligentieniveau.

Als sociotherapeut werk ik zowel in de kliniek met mensen met een Licht Verstandelijke Beperking (LVB) als ambulant met cliënten zonder LVB. In de praktijk zie ik dat verslaving iedereen kan raken!

Bij mensen met LVB zie ik echter specifieke risico’s en uitdagingen rondom verslavingsproblematiek. Deze groep heeft bijvoorbeeld een verhoogd risico om sneller door te schieten van experimenteel gebruik naar problematisch gebruik. Dit komt doordat zelfregulatie vaak minder aanwezig is bij mensen met LVB. Daarnaast zien zij met name de positieve eigenschappen van middelengebruik en worden deze benadrukt, terwijl de negatieve effecten, zoals een dip op dinsdagmiddag, niet worden gezien als een gevolg van het gebruik.

Mensen met LVB hebben ook vaak moeite om actie en gevolg te overzien, waardoor ze zich minder bewust zijn van de consequenties van hun gebruik op zowel de korte als lange termijn. Bovendien is er vaak een gebrek aan kennis over de werking en de gevaren van middelen, evenals over de risico's van het combineren van verschillende middelen.