‘’Choosing to be curisous is choosing to be vulnerable’’ – Rene Brown, hoogleraar en auteur, deed jaren onderzoek naar kwetsbaarheid, moed, authenticiteit en schaamte en schreef meerdere bestsellers.

In ons werk als zorg-/ hulpverlener is oprechte nieuwsgierigheid onmisbaar. Hoe vaak stellen we op voorhand al een diagnose? We hebben onze mening al klaar  omdat wij als hulpverleners haarfijn kunnen inschatten wat nodig is. Maar gaan wij wel eerst zitten naast iemand zodat we echt luisteren? Veel hulpverleners hebben last van het redderssyndroom en een groot verlangen om verschil te maken. Ze willen graag van betekenis zijn.

Noem mij een pessimistische realist, maar ik geloof dat onze cirkel van invloed soms minder groot is dan we graag willen geloven. Gedurende de jaren dat ik in de zorg werk heb ik gemerkt dat het verschil zit in oprechte nieuwsgierigheid. Even geen hulpverleners gedoe maar gewoon van mens tot mens. Maarja, waarom zou een cliënt zich dan toch openstellen? Je bent immers maar één van de vele passanten bent in zijn leven. Wist je dat een cliënt met een beperking die binnen een instelling woont gemiddeld meer dan 300 begeleiders in zijn leven voorbij ziet komen?

Nieuwsgierigheid naar de ander vraagt ook openheid van jou als hulpverlener. Het vraagt moed om kwetsbaar te zijn. We zijn bang dat we minder sterk overkomen. Maar het tegenovergestelde blijkt waar te zijn. Kwetsbaar durven zijn in je werk als hulpverlener zorgt voor de verbinding van mens tot mens. Dat is wat verschil gaat maken. Dat is wat een cliënt zich herinnert als hij weer begeleid wordt door begeleider nummer 255. Durf jij kwetsbaar te zijn?