“Eid Mubarak” oftewel een gezegend (suiker)feest.

Vandaag zag onze lesdag als leercoaches er net even anders uit. Geen lessen op school, maar thuis bij verschillende leerlingen op bezoek gegaan om aandacht te geven aan de afgelopen periode waarbij het merendeel van de leerlingen gevast heeft. We mochten meegenieten van de gastvrijheid van de ouders en leerlingen en van de heerlijke Marokkaanse thee en koekjes.

Afgelopen maart zijn wij, Esmee Leijen, Remus Nieuwboer en ik aan de slag gegaan als leercoaches met een samengestelde kleinere klas leerlingen die de opleiding zorg en welzijn volgen bij MBO Amersfoort. Jongeren met potentie, maar wat niet tot ontwikkeling komt bij het huidige aangeboden onderwijsprogramma. Vanuit de praktijk leren en individuele aandacht staan centraal. Met aangepaste lessen zoals kickboksen, dramalessen, gastdocenten, eten koken, maar ook strikte klassenregels en duidelijke kaders. Bovendien is het hele curriculum overhoop gegooid en opnieuw vormgegeven, waarbij de toekomstige beroepspraktijk voortdurend centraal wordt gesteld.

Inmiddels zijn we op de helft van dit avontuur. Wat we de afgelopen tijd in de praktijk ervaren hebben is dat er alleen resultaat (hoe groot of klein dan ook) geboekt kan worden als sprake is van verbinding met elkaar. Verbinding vanuit relatie en oprechte nieuwsgierigheid naar de ander, ondanks dat we elkaar soms niet begrijpen.

Dat doet me denken aan een bijzonder mooie uitspraak van collega en vriend Jeroen die tot groot verdriet op 3 april jl. is overleden:

‘’Elkaar niet begrijpen en toch in contact blijven is één van de mooiste menselijke waarden die je als mens kan bezitten’’ Jeroen Louter